پیام شماره ۳۰:(اخرین پیام)
#مسابقه_الغدیر
👈معاویه در کلام پیامبر گرامی اسلام و امیرالمومنین علیهما السلام:
👈روایات متعددی از رسول خدا صلی الله علیه و آله، راجع به معاویه در کتب بزرگان اهل سنت نقل شده است که در این بخش تنها به ذکر دو مورد از آن می پردازیم:
⬅️اولین مورد، روایتی است که حافظ، محمّد بن جریر طبری (نگارنده تفسیر و تاریخ طبری) در کتاب تاریخ خود، از علی بن اقمر نقل می کند که گوید: از عبدالله بن عمر شنیدم که می گفت:
↩️ رسول خدا صلی الله علیه و آله از دره ای خارج شد و ابوسفیان را سوار بر مرکب همراه معاویه و برادرش دید، که یکی افسار حیوان را در دست دارد و دیگری آن را از پشت می راند، تا آنها را دید، فرمود:
⤵️” اللهم العن القائد و السائق و الراکب ” (خدایا آنکه افسار حیوان را به دست دارد، و آنکه مرکب را از پشت می راند و کسی که سوار بر حیوان است را لعنت کن)، از او پرسیدم تو خودت از رسول الله شنیدی؟ گفت: آری، وگرنه گوش هایم کر باد، آن گونه که چشمانم کور است.
👈دومین مورد، روایت دیگری است از احمد بن حنبل (پیشوای حنبلیان) در کتاب “مسند” خود، و برخی دیگر از بزرگان اهل سنت، که از ابن عباس نقل کرده اند: در سفری همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم، که صدای آواز دو مرد را شنیدیم، که یکی در جواب دیگری می گفت:
⬅️ یزال حواری تلوح عظامه/زوی الحرب عنه ان یجنّ فیقبرا
(هماره استخوانهای یار شفیق آشکار می شود و جنگ، مانع کفن و دفن او می شود).
👈 پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: ببینید، که اینها چه کسانی هستند که آواز می خوانند؟ گفتند: معاویه و عمروعاص. حضرت دستها را بالا برد و فرمود: “اللهم ارکسهما رکسا، ودعهما الی النار دعا”
⬅️ (خدایا آنها را کاملا وارونه گردان و به حالات گذشته برگردان، و به زور در آتش دوزخ درافکن).
↩️علامه امینی پیرامون این روایت می گوید: چون بر دوستداران معاویه این حدیث گران آمده است و نتوانستند به سند این حدیث اشکال وارد کنند، برخی از ناقلین این حدیث به جای نام معاویه و عمروعاص، از واژه فلان و فلان استفاده کرده اند.
اما روایات فراوانی از ناحیه امیرالمومنین علیه السلام راجع به معاویه وجود دارد که ذکر کردن آنها، خود مجال مفصلی می طلبد. اما در این قسمت ما تنها به نامه های امیرالمومنین در نهج البلاغه و به نقل از ابن ابی الحدید معتزلی، در کتاب “شرح نهج البلاغه” او، می پردازیم:
👈 در یکی از نامه هایی که امیرالمومنین علیه السلام برای معاویه نوشتند، آمده است: ” فاقلع عما انت علیه من الغیّ و الضلال علی کبر سنّک و فناء عمرک، فانّ حالک الیوم، کحال الثوب المهیل الّذی لا یصلح من جانب الّا فسد من آخر، وقد أردیت جیلا من الناس کثیرا …. ” (با این سن زیاد و نزدیکی مرگت، از گمراهی و ضلالت دست بردار. که حال تو مانند لباس کهنه ای است که هرگاه یک طرف آن را اصلاح کنی، طرف دیگر پاره می شود، گروه زیادی از مردم را به هلاکت کشاندی …).
👈 همچنین در نامه دیگری که امیرالمومنین علیه السلام زمانی که معاویه، ایشان را به حکمیت فراخواند، آمده است :
⬅️” ثم انک قد دعوتنی الی حکم القرآن، و لقد علمت انک لست من اهل القرآن و لا حکمه ترید و الله المستعان” (تو مرا به داوری قرآن خواندی، در حالی که می دانی، تو اهل قرآن نیستی و داوری آن را نمی خواهی، و خدا کمک رساننده است).
↩️ و نیز در نامه دیگری که حضرت در پاسخ به معاویه نوشته اند آمده است : ” و عندی السیف الذی اعضضته بجدّک و خالک و أخیک فی مقام واحد، … فما ابعد قولک من فعلک! و قریب ما أشبهت من أعمام و أخوال حملتهم الشقاوه ” (و نزد من شمشیری است که در یک زمان ( جنگ بدر ) بر پیکر جد و دایی و برادرت نواختم … چقدر گفتارت با کردارت فاصله دارد! و چه قدر به عموها و دایی های کافرت شباهت داری).
👈امیرالمومنین علیه السلام، پیرامون جد و آباء او در جواب نامه معاویه به ایشان می فرماید: اینکه ادّعا کردی ما همه فرزندان عبد مناف هستیم و بر یکدیگر برتری نداریم، آری به جانم سوگند چنین است، ما فرزندان یک جد هستیم؛
⬅️امّا جدّ شما أمیّه مانند جد ما هاشم، حرب مانند عبدالمطّلب، و ابو سفیان همتای ابوطالب نخواهد بود، و هرگز ارزش مهاجران چون اسیران آزاد شده نیست و حلال زاده همانند حرام زاده نمی باشد.
↩️و پیرو حق را با آنکه بر باطل است نمی توان مقایسه کرد، و مومن چون مفسد نخواهد بود، و چه زشت هستند فرزندانی که پدرانشان را در ورود به آتش پیروی می کنند.
در نامه دیگری که امیرالمومنین علیه السلام به محمد بن ابی بکر، هنگامی که نامه هایی از جانب معاویه و عمروعاص به دست او رسیده بود و او آن را برای حضرت فرستاد، آمده است:
👈” قد قرأت کتاب الفاجر بن الفاجر معاویه ، والفاجر بن الکافر عمرو، المتحابّین فی عمل المعصیه، و المتوافقین المرتشیین فی الحکومه … ” ( نامه زنا کار، فرزند زنا کار، معاویه، و زنا کار، فرزند کافر، عمروعاص را خواندم. آن دو نفر که در انجام گناه با هم رفیق، و در حکومت با یکدیگر توافق کرده و رشوه می دهند…).
⬅️همچنین در نامه امیرالمومنین علیه السلام به زیاد بن ابیه آمده است: ” انّ معاویه کالشیطان الرجیم، یأتی المرء من بین یدیه و من خلفه، و عن یمینه و عن شماله ، فاحذره ثم احذره ثم احذره، والسلام ” (معاویه همانند شیطان رانده شده است، از پیش رو و از پشت سر و از راست و چپ به سوی انسان می آید، از او بترس و بر حذر باش و دوری کن، والسلام)
⬅️لذا ابن ابی الحدید معتزلی، در کتاب “شرح نهج البلاغه” خود راجع به شخصیت معاویه به جمع بندی می رسد و می گوید: معاویه، مردی فاسق و به کم دینی و انحراف از اسلام مشهور بود، و یاور و پشتیبان او، عمرو عاص نیز همین طور بوده است. و حکایت تمامی مردم پست و فرومایه و تندخو و خودسرِ اهل شام و جاهلان عرب که از این دو پیروی کردند نیز، چنین است. کسانی که همه می دانند، جنگیدن با آنها جایز و کشتن آنها حلال است.
📙الغدیر، جلد ۱۰
مسجد جامع غدیر خم
@masjed_ghadirkhom
falseit is false
true
